"I have been a seeker and I still am, but I stopped asking the books and the stars. I started listening to the teaching of my Soul."  

Rumi

     

      Başta tamamen fiziksel bir pratik olarak gördüğüm yoga, yavaş yavaş bedenimle olan bağımı, kendime ve hayatıma bakışımı değiştirmeye başladı. Çünkü yoga ve getirdiği farkındalıklar dersten sonra gündelik hayatın içerisinde de devam etti. Aylarca, en basit geriye açılma pozlarından sonra bile gözyaşlarıma hakim olamamam, aslında türlü yaşanmışlık sonucu kendimi ne kadar kapattığımı, üzülmemek için kendimi nasıl korumaya aldığımı gösteriyordu. Yapmakta zorlandığım her pozda nefesimi tuttuğumu görmek, hayatta beni sıkıştıran her olaya nasıl yaklaştığımı, nasıl tepki verdiğimi, neden sıklıkla vücudumun, özellikle omuzlarımın ve boynumun kaskatı olduğunu açıklıyordu.

      Yoga benim için gerçekten yüzleştirici ve dönüştürücü bir yolculuk oldu. Bu yolculuğun bana göre en büyülü yanı her kişiye tamamen farklı, kendi ihtiyacı doğrultusunda hediyeler sunması. Hayatta en sık yaptığım şeylerden biri geçmişte olanları, adeta bir filmi tekrar tekrar oynatır gibi sürekli düşünmek, ya da gelecekle ilgili olmamış senaryoları kurmak olmuştur. Hep bir şeylerin “ol”masını beklemek, sonrayı düşünmek ve keyifle bu yaşadığım anın içinde olamamak. Dolayısıyla her ne kadar farkedemesem de uzun yıllar son derece huzursuz ve stresli biri olarak yaşadım. Yoga asana pratiği, nefes çalışmaları bana tam da bunu, yani hiçbir şey düşünmeden, düşünemeden bu anın içinde kalabilmeyi deneyimletti. Sabırla devam ettikçe bu imkansız gibi görünen şeyin aslında gündelik hayatta da, belki sürekli mümkün olmasa da, yaşanabileceğini gösterdi. Zihin hiçbir zaman susmasa da, düşünceler her zaman nefes gibi kesintisiz akmaya devam etse de, sadece dışardan bir gözlemci olarak sakince kalabilmenin de mümkün olduğunu gördüm. Yoga matımın üzerinde olduğum her an biraz daha sabırlı, kendime karşı daha anlayışlı ve nazik olabilmeyi öğrendim. Yaşadığım her farkındalık beni özgürleştirdi, hafifletti.